Ανοιχτό Φορτσέρι: ΤΕΥΘΕΙΑ και ΆΛΛΑ (ΠΑΛΙΑ και ΝΕΑ)

http://anoixtofortseri.blogspot.gr/p/blog-page_29.html

Αγαπητοί Επισκέπτες.
Σας καλωσορίζω και από αυτή τη σελίδα στο Ιστολόγιό μου.

Έχετε μπει σ' ένα χώρο άκρως Πολιτιστικό, που σκοπό έχει: Να σας σεργιανίσει στα μονοπάτια της Δημητσάνας και της ευρύτερης Περιοχής.

Αγαπητέ Επισκέπτη. Περιδιαβαίνοντας τον Πολιτιστικό αυτό χώρο θα συναντήσεις και θα συνομιλήσεις με συγγενείς, γνωστούς και παλιούς φίλους. Θα περπατήσεις πάνω στα χνάρια παλιών θεών και νεότερων ημίθεων. (Σημερινούς Αγίους μην αναζητάς, Να απελπιστείς. Μην ψάχνεις, δε θα βρεις.... Ένας υπήρξε περαστικός, που περπάτησε εκεί προς τη Ζάτουνα. Στη Δημητσάνα δεν άφησε την πατημασιά του Την μουσική του μοιράζονται οι σημερινοί Δημητσανίτες στις διασκεδάσεις και στα όπα τους.... Ας είναι!

Θα μπορούσα να μιλάω, να γράφω πολλές σελίδες για τον παλιό μας υπαρκτό Πολιτισμό αλλά για να μη σας κουράσω θα προχωρήσω πιο κάτω.

Με δύο κινηματογραφικούς τίτλους, ο πρώτος: "ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΏΣΕΙ ΤΟ ΜΆΡΜΑΡΟ;" και ο δεύτερος: "ΜΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΜΜΏΤΡΙΑΣ!", σας παραθέτουμε το Ιστορικό 'Αγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού με δεκατρείς φωτογραφίες χρονολογημένες, για να γνωρίσετε οι νεώτεροι και να θυμηθείτε οι παλιότερηοι, πως έλαμπε το Άγαλμα από ομορφιά και ασπράδα.
Δείτε τις φωτογραφίες, (ας είναι αιωνία η μνήμη του "Μηχαλάκη¨ που μας τις χάρισε), δείτε το Άγαλμα σε διάφορες χρονολογικές αποστάσεις από το 1929 που κατασκευάστηκε, 1939, 1946, 1949, 1951, 1953 για να καταλάβετε γιατί, το Άγαλμα, ήταν το σημείο αναφοράς και ο πόλος έλξης όλων των μαθητών και των Επισκεπτών και η υπερηφάνεια και το καμάρι των τότε, (Παλιών Δημητσανιτών. Εκείνων, των πατεράδων μας και των παππούδων μας), που στις Εθνικές Επετείους φόραγαν την Τσολιαδίστικη φορεσιά και γέμιζαν με υπερηφάνεια και λεβεντιά τους δρόμους και τις πλατείες της ηρωικής πόλης μας. Και αναφερόμαστε στους υπερήφανους γονείς μας γιατί οι νεώτεροι είμαστε απαθείς μέχρι εγκληματικά παγεροί και αδιάφοροι, ή και ανίκανοι. Και λέω ανίκανοι γιατί: Ενώ την Ιστορία μας την ξέρουμε καλά, είχαμε στο Γυμνάσιο καλούς και ικανούς καθηγητές, δεν ξέρουμε να τη διαχειριστούμε.
Θέλετε να μάθετε γιατί είμαι τόσο πικρός, σκληρός και ανελέητος με κάποιους;

Δείτε με προσοχή τις τρεις επόμενες φωτογραφίες τραβηγμένες, η πρώτη το έτος 2000 και οι άλλες δύο το 2012.. Τα μάρμαρα, (μάρμαρα αρίστης και προφανώς καλοπληρωμένης ποιότητας), είναι μαύρα, ψαφαρά, σκουριασμένα,καταστραμμένα. Τα σκότωσε η αδιαφορία, η αφροντισιά, η εγκατάλειψη...Οι υπεύθυνοι δεν κάνανε καμιά προσπάθεια να τα προστατέψουν παρά τις συνεχείς έγγραφες συστάσεις μας.

Και τώρα δείτε τις τρεις τελευταίες φωτογραφίες. Αυτές με τη μαρμάρινη πλάκα και τα μουτζαλωμένα γράμματα που φαίνονται, ή......... που δε φαίνονται και τα οποία αν καταφέρει και τα αναγνώσει κάποιος, στοιχειοθετούν την ημερομηνία κατασκευής του Μνημείου, τα ονόματα των Επιμελητών του έργου και ονόματα άλλων προσωπικοτητων της Δημητσάνας. Αυτή η πλάκα είναι το πίσω μέρος, (η πλάτη), του αγάλματος και είναι έτσι μουτζαλωμένη (ήταν και χειρότερα ακόμη από ότι είναι σήμερα), ήταν στο έρεβος πάνω από είκοσι χρόνια.

( Εδώ, στο σημείο αυτό, οι άσχημες καιρικές συνθήκες έπαιξαν ευεργετικό ρόλο σε σχέση με τα υπόλοιπαα μέρη του Μνημείου. Η βροχή, ο αέρας και ο πάγος αλλού ξεκόλλησαν και αλλού ξεθώριασαν τη μαύρη μπογιά και έτσι η όψη έχει ηρεμήσει λίγο.

(Ας τα αφήσουν έτσι, οι Δημητσανίτες, άλλα είκοσι χρόνια μήπως "Ο πανδαμάτωρ χρόνος" θεραπεύσει τις... πληγές και τους απαλλάξει του κόπου της αποκαταστάσεως των ζημιών. (Αν και η ζημιά έχει γίνει. Το "ζητούμενο" έχει μπει στο..... "χαλασμένο τηλέφωνο της ιστορίας...."

Το όλο θέαμα του Μνημείου και άλλων καταστραμένων μνημείων της Ιστορίας μας είναι όνειδος για τους τέως, τον νυν Δήμαρχο και την Αδελφότητα Δημητσανιτών. Ντροπή. Ντροπή σε όλους. Και σε μας που τα βλέπουμε και τα ανεχόμαστε.
Μα κανένας, κανένας δεν πόνεσε και δεν πονάει βλέποντας όλα αυτά τα μάρμαρα να σαπίζουν; Να καταστρέφονται; Καθηγητές, δάσκαλοι δεν υπήρχαν σ' αυτήν την πόλη; Στις Εθνικές Επετείους δεν καταθέτονταν και δεν καταθέτονται στεφάνια στα Ηρώα; Δεν παραβρίσκονταν και δεν παραβρίσκονται, στις εκδηλώσεις: Ο Δήμαρχος, ο πρόεδρος της Αδελφότητας, Αστυνομικοί, στρατιωτικοί, ιερείς; Κανένας δεν είδε ότι: Στο Άγαλμα του Π.Π. Γερμανού, ο Τσολιάς δεν είναι Έλληνας, αλλά μεταμφιεσμένος Νιγηριανός Πολεμιστής;......" Ντροπή.
Φίλοι αναγνώστες όσοι μας διαβάζετε, αλλά δε μας γνωρίζετε, μη βιαστείτε να μας χαρακτηρίσετε "όψιμους πατριδολάτρες....". Από το έτος 1996, (και πιο πριν), ενοχλούμε φορτικά, "πολιορκούμε", τους εκάστοτε Δημάρχους Δημητσάνας και την "Αδελφότητα Δημητσανιτών για τα Μνημεία - τα Μάρμαρα - τη Βιβλιοθήκη - το Γυμνάσιο - ένα κτίριο που χτιζόταν και δεν έπρεπε να φτιαχτεί εκεί, γιατί εξεφανίζει το Βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Ευθυμίου¨Κόσμημα¨- την κακή τοποθεσία του θεάτρου, που θα μένει ανενεργό, λόγω ακαταλληλότητας του χώρου - την πισίνα... - και πολλά άλλα για τον νοσηλό Πολιτισμό μας".
Απάντηση σε όλες αυτές τις ενοχλητικές επισκέψεις και επιστολές μας, ήταν μια επιστολή της Αδελφότητας, (τον Σεπτέμβριο του 1999, Προς τον κ. Τάκη Παναγόπουλο), με....... ευχαριστίες για την επιστολή του, συγχαρητήρια για το ενδιαφέρον και τις ιδέες του, και... πολλά, πολλά ΘΑ, ΘΑ - που αποδείχτηκαν υπνωτικά....
Για το ζητούμενο δε μας είπανε τίποτα: "ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ;"
Περάσανε δεκαπέντε χρόνια και το "Μάρμαρο, δυστυχώς, το πληρώνει η Δημητσάνα... Δείτε:

" ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ "
Προχθές, επιστρέφοντας από τη Δημητσάνα, (15 Απριλίου), πήγαμε με το γιο μου στο κομμωτήριο για κούρεμα. Κάποια στιγμή η Κομμώτρια μας ρωτάει:"Από που είσαστε;"
Της απάντησα εγώ, όπως συνηθίζω να απαντώ: "Από την ένδοξη, την ηρωική, την Ιστορική Δημητσάνα!". Και παίρνω την απάντηση από την Κομμώτρια: "Α! Από εκεί που έχει ένα μεγάλο πέτρινο Ρολόι;...."
Ο Γιος μου που θεώρησε προσβλητική την ερώτηση της Κυρίας, ( και ήταν), της απάντησε: " Ναί. Αλλά δεν έχουμε μόνο το πέτρινο ρολόι....."
Και η κομμώτρια που γνώριζε πολλά για τη Δημητσάνα, και είδε ότι πειραχτείκαμε και λιγάκι, έδωσε απάντηση που... (δάγκωνε) περισσότερο: "Καλά, καλά εντάξει... Έχετε και ένα Μουσείο κλειστό και κάτι μάρμαρα σαθρά και μαύρα.... (γελάκι...) Πριν δυο μήνες πήγα Λατρευτικός Τόπος
Εμείς, τι άλλο να λέγαμε για το.... ( κλειστό Μουσείο και για τα μαύρα μάρμαρα).
.......Μούγκα!....

Σημείωση : Το πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας στο δεξί κάτω μέρος της φωτογραφίας, με ημερομηνία 1998-99), δείχνει την ηλικία της φωτογραφίας. (Οι δύσπιστοι και... επίδοξοι διερευνητές και εργολάβοι του photoshop μη μπείτε στον κόπο...... Δεν είναι επικόλληση...

----------------------------------------------

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ

Αυτό είναι το Ιστορικό Γυμνάσιο της Δημητσάνας, χτισμένο στη βραχώδη και πευκόφυτη πλαγιά του λόφου της Αγίας Παρασκευής, περίπου πεντακόσια μέτρα από το κέντρο της πόλης.. Ήταν στην εποχή του, ένα από τα ωραιότερα κτίρια των Βαλκανίων και για πολλά χρόνια το μοναδικό Γυμνάσιο, (Οκτατάξιο Γυμνάσιο), της Περιοχής.Αυτό το πανέμορφο, πετρόχτιστο πελώριο κτίριο που κατά το παρελθόν φιλοξενούσε τριακόσιους και τετρακόσιους μαθητές το χρόνο - παιδιά από όλη την Επαρχία Γορτυνίας - το οποίο τα τελευταία χρόνια, οι υπεύθυνοι του
Υπουργείου Παιδείας, το απαξίωσαν, το κατέστησαν ανενεργό και του έβαλαν λουκέτο, αυτό το ιερό κτίριο προτείναμε, (προβλέποντας την κατάληξή του), προτείναμε - το έτος 1997, 98 - στον τότε Δήμαρχο Δημητσάνας, αλλά και στον επόμενο καθώς και στην Αδελφότητα Δημητσανιτών να το κάνουν Πολυχώρο Πολιτισμικό, με μοναδικό θέμα και κυρίαρχο αντικείμενο: ¨ Μουσείο Παραδοσιακών Επαγγελμάτων¨, ¨ Μουσείο - Έκθεση Έργων Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης¨,

¨Βιβλιοθήκη¨ και: Το θέατρο που επρόκειτο να κατασκευάσει ο Δήμος, (και κατασκεύασε σε

τοποθεσία άκρως ακατάλληλη και επικίνδυνη), να το κάνει στην πρανή του λόφου της Αγίας Παρασκευής, στον όπισθεν του κτιρίου χώρο. Τοποθεσία που προσφερόταν αρχιτεκτονικά, λειτουργικά, καλαισθητικά.
      Έτσι το ¨Πολιτισμικό Πολυκέντρο¨ με δύο Θέατρα ( καλοκαιρινό - χειμερινό,  το κτίριο διαθέτει χειμερινή αίθουσα θεάτρου), θα λειτουργούσε και ως (Διασυνεδριακό) Κέντρο και θα φιλοξενούσε: Θεατρικές παραστάσεις, Συναυλίες, Διαλέξεις, Ομιλίες και πολλές άλλες δραστηριότητες. Και ως εκ τούτου δε θα χρειαζόταν, (αν και δε χρειαζόταν), να χτιστεί αυτό το οικοδόμημα με την επωνυμία "Διασυνεδριακό Κέντρο το οποίο καλύπτει, σκεπάζει, εξαφανίζει από τα μάτια των επισκεπτόμενων, ένα ιστορικής αξίας μνημείο, το Βυζαντινού ρυθμού Εκκλησάκι του Αγίου Ευθυμίου, χτισμένο το έτος 1924
     Διαβάστε περισσότερα: Γιατί προτείναμε το πρώην Γυμνάσιο, ως μοναδικό κατάλληλο κτίριο στη Δημητσάνα, για "Μουσείο Παραδοσιακών Επαγγελμάτων - Εκθεσιακό Χώρο έργων Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης, Βιβλιοθήκη και Πολυχώρο Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων".

-------------------------------------------------

" Εν τη οικία ταύτη (στη Δημητσάνα) εγεννήθη ο Παλαιών Πατρών Γερμανός"

Αυτό είναι το ωρολογοστάσιο της Δημητσάνας. Χτισμένο το 1928 - 30, με χρήματα; του ευεργέτη Δημητσανίτη Νικολάου Μακρή, έγινε και αυτό Ιστορικό μνημείο αναφοράς της ένδοξης πόλης!

Είναι ένα πέτρινο κομψοτέχνημα καμάρι των Δημητσανιτών και ¨καβαλάρης¨ της πόλης, όπως το λένε, αφού η ρυμοτομική διάταξη των σπιτιών και ο σχεδιασμός της Δημητσάνας έχει τη μορφή σαμαριού. Το ρολόι κάθεται πάνω στο (σαμάρι), στο κέντρο της πόλης και είναι ορατό από παντού και από μεγάλη απόσταση, αφου το ύψος του ξεπερνά τα 27 μέτρα. Όταν χτυπάει, δε τις ώρες, ο ήχος της καμπάνας του ακούγεται σε όλα τα γύρω χωριά, σε μεγάλη απόσταση.

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη θεμελίωση και τις εργασίες της κατασκευής του πύργου του ρολιγιού δείτε στη σελίδα "Ανοιχτό Φορτσέρι¨. Είναι μοναδικές φωτογραφίες του ¨Μιχαλάκη¨. Του μοναδικού φωτογράφου της περιοχής την εποχή εκείνη.

Φίλε αναγνώστη και μελετητή της ιστορικής εκείνης εποχής και λάτρη της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, θα μας συγχωρήσεις την κατ' επανάληψη αλλαζονική ιδιοκτησιακή συμπεριφορά μας στις φωτογραφίες του Μιχάλη Παναγόπουλου, του πατέρα μας, επειδή: Κάποιοι μωροφιλόδοξοι συγγραφείς, ιστορικοί... και φωτογράφοι, ακουμπώντας πάνω στην ταπεινότητα του πατέρα μας, τη σεμνότητα της μάνας μας, την αδυναμία της αδελφής μου και την ανεκτικότητα τη δική μου, σκυλέψανε πολλές φορές πάνω στην πνευματική ιδιοκτησία του πατέρα μας και τυπώσανε βιβλία, με τις φωτογραφίες του Μιχαλάκη, μεγεθύνανε φωτογραφίες, κυκλοφορήσανε Καρτ-Ποστάλ και βγάλανε πολλά χρήματα, χωρίς να δόσουν λόγο σε κανέναν και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν αν επιτρέπεται.. Αν έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Η ξετσιποσιά τους έφτασε σε τέτοιο κατάπτηστο σημείο που......

Ακούστε: Φωτογραφίες ενυπόγραφες, δια χειρός ¨Μιχαλάκη¨, αφαίρεσαν την υπογραφή του δημιουργού και τις παρουσίασαν για δικές τους, ή σαν ανώνυμες. Και ακόμα κάποιοι , σε άλλες, φωτογραφίες, έβαλαν χρώμα - επειδή σήμερα δε μπορούν να τραβηχτούν τέτοιες φωτογραφίες, έβαλαν χρώμα και τις έκαναν αγνώριμες.
( Τις δύο φωτογραφίες του ρολογιού (πάνω - κάτω) τράβηξε ο Τάκης Παναγόπουλος με ψηφιακή Μηχανή. το έτος 2003. Είναι μια πρόταση, από μια οπτική γωνία που ακόμα δεν την έχουν ανακαλύψει οι φωτογράφοι.).