http://anoixtofortseri.blogspot.gr/p/blog-page_26.html
Φίλε Επισκέπτη,
Οι ανεπανάληπτες - και πολλές μοναδικές - φωτογραφίες που θα δεις, ή που είδες, κρύβουν μέσα τους τον παλμό μιας εποχής που πέρασε και που τη σημάδεψαν αγώνες και αγώνες.
Κρύβουν μέσα τους πρόσωπα και γεγονότα συνδεδεμένα με την εξέληξη της ζωής, όχι μόνο της Δημητσάνας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Κρύβουν μέσα τους τον ευλογημένο και ιερό τόπο της πατρίδας μας και πολλές συνήθειες που κρατούν ακόμη, ή που έχουν ξεφτίσει από το χρόνο..... Κρύβουν μέσα τους στοιχεία από τις ρίζες μας, από την προζύμη μας - τους γονείς μας, τους πατριώτες μας, τους φίλους μας - Γιαυτό την προβολή των φωτογραφιών αυτών την πίστεψα όχι μόνο σαν μια αισθηματική προβολή, αλλά σαν χρέος. Ιερό καθήκον. Την πίστεψα σαν μια μοναδική ευκαιρία που θα γίνει κρίκος και θα ενώσει το παρελθόν με το παρόν!
Γιατί σε μια φωτογραφία συνοντιόνται: το πραγματικό με το φανταστικό, το ένστικτο και η γνώση, η πείρα και... η πυρά, το μοναδικό και το συλλογικό, και η αλήθεια με την...αλήθεια!
Γιατί η φωτογραφία σε ερεθίζει, σε προκαλεί να σκεφτείς, σε οδηγεί στην καρδιά των πραγμάτων, μέσα από δρόμους στους οποίους δε βλέπεις μονάχα εικόνα αλλά ακούς ήχους, ακούς τους χτύπους της καρδιάς μιας εποχής που έφυγε τρέχοντας... Αν τις κοιτάξεις βαθιά στην καρδιά θα ακούσεις τη φωνή τους. "Οι φωτογραφίες μιλάνε..."
Μια φωτογραφία σε βάζει να κάνεις, να βρεις, διάφορες συνηχήσεις και συνειρμούς ανάμεσα σ' αυτό που βλέπεις και σ' αυτό που είσαι....Ανάμεσα σ' αυτό που βλέπεις και σ' αυτό που θα είσαι...... (όταν και εφ' όσον...).
Επομένως: ¨Η φωτογραφία δεν είναι περιττή πολυτέλεια, είναι ανάγκη του ανθρώπου. Είναι ένα θαυμάσιο δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας. Είναι ένα θαυμάσιο μέσο "έκφρασης" το οποίο έγινε... αυτοσκοπός και ανταποκρίνεται σε μια διπλή ανάγκη. -Η μία είναι η ανάγκη του (κ α τ α ν α λ ω τ ή), ο οποίος έχει ανάγκη αυτού του αντιγράφου όπου μπορεί να βλέπει τον εαυτό του, ή όπου μπορεί να αναγνωρίζει κάτι από τον εαυτό του και να παρασύρεται, να μεταφέρεται, νοερά - είτε προς τα μπρος, είτε προς τα πίσω - κάνοντας τον απολογισμό του, ή την απογραφή της κληρονομιάς του, ή της.... (περιουσίας του...).
Η άλλη ανάγκη είναι του "καλλιτέχνη" να δημιουργήσει, (να κλωνοποιήσει) έναν νέο κόσμο με τα χέρια του, προσθέτοντας, ή αφαιρώντας πολλές φορές, αφού καθώς λένε, οι καλλιτέχνες: "Η τέχνη συμπληρώνει τη Φύση!"
Μια καλή φωτογραφία δεν είναι αποτέλεσμα τύχης. Οσοδήποτε σύνθετος και αν είναι ο εξοπλισμός του φωτογράφου, δε θα φτάσει στην τελειότητα αν δεν έχει γνώση και εξαιρετική ικανότητα. Γιατί είναι αλήθεια: "Είναι πιο σημαντική η γνώση και το ταλέντο, από τα μέσα...
Ο henri Beρsson (1967), που θεωρείται ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος, είχε πάντα μαζί του,
μ ό ν ο, μία μηχανή και δύο πρόσθετους φακούς. "Και όμως με αυτά τα λίγα μέσα κατόρθωσε να πετύχει τη μεγαλύτερη φιλοδοξία του. Να πιάσει όλον τον κόσμο σ' ένα κουτί¨".
Αυτά με τον bersson στην Αμερική τη 10ετία 1970!
Πενήντα (50) χρόνια πριν τον Bersson στη Δημητσάνα της Επαρχίας Γορτυνίας, του Νομού Αρκαδίας της ¨ψωροκώστενας¨ την 10ετια του 1920, υπήρχε ένας άλλος φωτογράφος γνωστός ως ¨Μιχαλάκης¨. Ο Μιχάλης Παναγόπουλος στον οποίο, από ότι λένε αυτοί που τον γνώρισαν από κοντά την εποχή εκείνη και είδαν, τι προσέφερε στην Πατρίδα, λένε: ¨Η Δημητσάνα χρωστάει πολλά στον ¨Μιχαλάκη¨.
Φίλε Επισκέπτη
Σε παρακαλώ να μου συγχωρήσεις αυτή μου τη μεγαλαυχία για τον πατέρα μου και Δημητσανίτη ¨Μιχαλάκη¨ο οποίος κατά τη γνώμη μου - και κατά τη γνώμη των περισσοτέρων Πελοποννησίων, έπρεπε να τύχει της τιμής που του ανήκει. Και έπρεπε, όχι μόνο για τον πολιτισμικό και πολιτιστικό πλούτο που άφησε απέθαντη κληρονομιά στις μεταγενέστερες γενιές. Όχι μόνο γιατί έσωσε από τα νύχια της λήθης τον διαχυτο πλούτο των αγαπημένων μας προσώπων και γεγονότων, γιατί είναι πλούτος τα στοιχεία του Μοραίτικου παρελθόντος που έχει καταγράψει....π.χ. Κοινονική συμπεριφορά, τρόπους έκφρασης, ενδυματολογική συμπεριφορά, επιρροές διαφόρων πολιτιστικών ρευμάτων, τρόπο σκέψης για την περιφρούρηση της ευπρέπειας και της ηθικής ακεραιότητας της γυναίκας - και γενικότερα την τέχνη του "ευ ζην", "ευ θρήσκειν" και "ευ θνήσκειν".
Ο "Μιχαλάκης, έπρεπε να τύχει μιάς κάποιας τιμής και για έναν πρόσθετο και πολύ σημαντικό λόγο. Γιατί αυτά που κατέγραψε και διέσωσε, τα κατέγραψε στις αρχές του αιώνα με πολύ πενιχρά μέσα, αφού η φωτογραφία ήταν ακόμα στα σπάργανα. Ο ¨Μιχαλάκης¨ την πήγε στη Δημητσάνα - τη Φωτογραφική Τέχνη - νιογέννητη (και η Δημητσάνα δεν είχε ούτε "μπεσίκι" για να την μεγαλώσει...). Το ηλεκτρικό ρεύμα στη Δημητσάνα έφτασε μετά το 1938. Και ο ¨Μιχαλάκης μέχρι τότε, από το1923,τύπωνε της φωτογραφίες με το φως της μέρας. ( Είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα αναφορά, η επεξεργασία της φωτογραφίας με το φως της μέρας. Θα την κάνουμε σε μια άλλη σελίδα...).
Το έτος 1922 ο ¨Μιχαλάκης¨επιστρέφει από τη Σμύρνη στην Αθήνα. (Είναι ενδιαφέρουσα και συναρπαστική η ζωή του. Αν πέσει στα χέρια σας κανένα από τα 400 βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει, με τίτλο "ΑΠΩΣΟΝ ΟΛΟΤΑΧΩΣ" μην το αφήσετε. Διαβάσετέ το. Θα σας συναρπάσει....).
Επιστρέφει, λοιπόν από τη Σμύρνη στην Ελλάδα εγκαθίσταται, έτοιμος φωτογράφος, στην πατρίδα του τη Δημητσάνα. και αρχίζει να αιχμαλωτίζει με το πρωτόγονο, ¨μαγικό κ ο υ τ ί τ ο υ¨ σκηνές της Δημητσανίτικης ζωής, της Μοραίτικης προσπάθειας, της ελληνικής φαντασίας για επιβίωση...
Γιατί, ο Μιχαλάκης, φίλε επισκέπτη, δεν ήταν ένας επιπόλαιος τουρίστας στη θέα των παραστάσεων. Στο πέρασμά του ήξερε να ανακαλύπτει, να ξετρυπώνει, να βλέπει πράγματα και συμβάντα που οι άλλοι δεν τα έβλεπαν, δεν τα πρόσεχαν, τα προσπερνούσαν, τα άφηναν πίσω τους..... Ο ¨Μιχαλάκης¨ ρίζωνε, δημιουργούσε δεσμούς με τους ανθρώπους, τα κτίρια, τα τοπία, τη φύση!
Είχε το ταλέντο να ελευθερώνει τους πελάτες - τα μοντέλα - από κάθε ανησυχία, από κάθε σκέψη και να απαθανατίζει την πραγματική τους έκφραση!
Είχε τον κατάλληλο τρόπο να γνωρίζεται με το παιδί, (να γίνεται και αυτός ¨παιδί¨και να συνομιλεί μαζί του, ώστε να μην το ενοχλεί - το τρομάζει - η φωτογραφική μηχανή.
Εμείς σας δίνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του - όχι όλο -.... Δείτε το με προσοχή!...Μελετήστε το αν σας ενδιαφέρει.
Μεγαλύτερη προσοχή δώστε στα ατομικά πορτρέτα. Στις προσωπογραφίες που είναι αριστουργήματα! Πολλά είναι "Πίνακες Ζωγραφικής¨.
Γνώριζε ότι: " Η φωτογράφιση από μικρή απόσταση - με την κατάλληλη χρήση του φωτισμού - τονίζει τα χαρακτηριστικά του προσώπου και δίνει μνημειακή αίσθηση στα πορτρέτα!". Παρατηρήστε τα με προσοχή. Αποκωδικοποιήστε τον τρόπο που στέκεται ο εικονιζόμενος, τη στάση του σώματός του και θα ανακαλύψετε: Σπινθηροβόλο βλέμμα, σκεπτική έκφραση, μελαγχολικά υγρά μάτια, στοχαστική διάθεση, κρυφό καημό, μεταδοτικό πλατύ χαμόγελο ,ονειροπόλο βλέμμα, μεράκι, νοσταλγία, αναπόληση, ρομαντική επιθυμία, χαρά, λύπη, ευχαρίστηση και πολλά άλλα συναισθήματα......
.Και δυο λόγια ακόμα: "Σαν επίλογoς":
.Και δυο λόγια ακόμα: "Σαν επίλογoς":
Οι φωτογραφίες που περιέχονται σ' αυτό το "ΑΛΜΠΟΥΜ" είναι ένα μικρό μέρος από τις λίγες χιλιάδες, φωτογραφίες που έχουμε στο "Αρχείο μας", σε σχέση με τις πολλές χιλιάδες που φιλοτέχνησε ο "Μιχαλάκης".
Τακης Μιχ. Παναγόπουλος
