- Το μπούστο του Μιχάλη Παναγόπουλου -
( Το φακό ανοιγόκλεισε η Γυναίκα του Μαρία )
Τη φωτογραφία εμφάνισε, μεγέθυνε, τύπωσε, χρωμάτισε
ο ίδιος ο Μιχαλάκης¨ , πριν ογδόντα χρόνια. το 1932
Αυτός είναι ο Δημητσανίτης Μιχάλης Παναγόπουλος, γνωστός ως "Μιχαλάκης" που φέρνουμε σήμερα κοντά σας.
Δεν κομπάζουμε, δεν υπερηφανευόμαστε και δεν τον παρουσιάζουμε σαν ήρωα, και ούτε καν σαν φαινόμενο. Ήταν ένας άνθρωπος, Έλληνας, όπως χιλιάδες άλλοι τούτης της γης, πολυσχιδής, δραστήριος, έξυπνος, ταλαντούχος, που πέρασε από τούτη τη ζωή αφήνοντας τη σφραγίδα του καθαρή, χωρίς μουντζαλιές και τη συμπεριφορά του αψεγάδιαστη, χωρίς..... οσφυοκάμψεις και μαλισταρχισμούς προς κανέναν και χωρίς να χρωστάει σε κανέναν τίποτα.... Ούτε στον ίδιο του το γιο.... Ένα σπίτι με δυο εργαστηριακούς χώρους ήταν τα καζάντια του και αυτά άφησε στο γιο του, που προσπάθησε, για τη μνημη των συμπατριωτών του, για την ιστορία της πατρίδας του και για την ιστεροφημία του, άξιου, πατέρα του να τα κάνει Εκθεσιακό Μουσιακό Χώρο, αλλά δεν τα κατάφερε. Για ευνόητους λογους δε μπόρεσε. Συγνώμη!
Η απόφασή του αυτή ήταν απάντηση στη Δημοτική Αρχή και στην Αδελφότητα Δημητσανιτών που δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον, για τη διαφύλαξη και προστασία όλου αυτού του Ιστορικού Υλικού, κληρονομιά της Δημητσάνας. Επέδειξαν παγερή αδιαφορία, να μην πω "Εγκληματική απάθεια".
Στις δύο Εκθέσεις των φωτογραφιών - και όχι μόνο - (Ζάτουνα 2000 και Αθήνα 2007) που τους τιμήσαμε να παρευρεθούν, (ήλθαν, οίδαν, και απήλθαν), αρνούμενοι να προσέλθουν να υπογράψουν στο Βιβλίο Εντυπώσεων... Έτσι έχασαν την ευκαιρία να διαβάσουν όσα οι επισκέπτες, (γνωστοί και άγνωστοι ευαισθητοποιημένοι θεατές - επώνυμοι γνώστες του αντικειμένου - και ανώνυμοι λιγότερο σχετικοί , αλλά λάτρεις της ασπρόμαυρης φωτογραφίας και της παράδοσης, έγραψαν. Τις απόψεις τους, τις εντυπώσεις τους και τις προτάσεις τους...
Ήταν, λοιπόν ο
«Μιχαλάκης, ¨φωτογράφος. Ήταν Ζαχαροπλάστης! Ποτοποιός, (έφτιανε ποτά). Στραγαλοποιός: (έφτιαχνε στραγάλια). Ήταν
καθρεπτοποιός: (επαργύρωνε καθρέπτες). Ήταν καδροποιός: (Κορνιζάριζε φωτογραφίες και
«μπάντες», (παντός σχεδίου και μεγέθους).
Μία ακόμα δραστηριότητά του, την οποία ξεκίνησε στα μέσα του
1920 ήταν η παραγωγή του αεριούχου αναψυκτικού ποτού «Γκαζόζα».
Είχε
προμηθευτεί και είχε πάρει στη Δημητσάνα μία από τις ελάχιστες μηχανές παραγωγής
Γκαζόζας που κυκλοφορήσανε σε όλον τον Κόσμο. Τη «Γκαζόζα στο μπουκάλι με τη
μπίλια» Ήταν ένας από τους πρώτους,
(ίσως ο πρώτος), που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, την ... (Γκαζόζα στο μπουκάλι με τη Γκαζά…)
Ήταν ακόμα Πλανόδιος έμπορος, πραματευτής, γυρολόγος. Εμπορευόταν
είδη οικιακής χρήσης: Τσανάκες,
μουρχούτες, πιάτα, ποτήρια, κανάτες, σκάφες, κρησάρες, κάδρα, καθρέπτες κ.α.
Στις πολυήμερες εξόδους του προς τα χωριά της Δημητσάνας και τα πιο μακρινά, έπαιρνε μαζί του πάντα
τις φωτογραφικές μηχανές του ,(την στιγμιαία και την εβδομαδιαία.
Έτσι τις έλεγε)
και έστελνε στο μέλλον και στην αφθαρσία ότι ωραίο, αξιοσημείωτο, αξιοπερίεργο και αξιοθαύμαστο έπεφτε στην αντίληψή του. Ακόμα , φωτογράφιζε - κατά παραγγελία, ή όχι - κοινωνικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, γάμους, βαφτίσια, κηδείες, όμορφα τοπία, εκκλησίες και μοναστήρια.
και έστελνε στο μέλλον και στην αφθαρσία ότι ωραίο, αξιοσημείωτο, αξιοπερίεργο και αξιοθαύμαστο έπεφτε στην αντίληψή του. Ακόμα , φωτογράφιζε - κατά παραγγελία, ή όχι - κοινωνικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, γάμους, βαφτίσια, κηδείες, όμορφα τοπία, εκκλησίες και μοναστήρια.
Όμως, φίλες και φίλοι, μη βιαστείτε να τον
χαρακτηρίσετε…. Δεν ήταν «λίγο απ’ όλα». Ήταν «όλα σε όλα» και τα ’παιζε «όλα για όλα». Ήταν τελειομανής και
απόλυτος…... Δε δίσταζε να καταστρέψει, ή να αφήσει
αδιάθετο, (στο ράφι), οτιδήποτε
έβγαινε, από λάθος, τύχη, ή σύμπτωση αποτυχημένο και σκάρτο. Πρέπει,
(αφού πρώτα σας θυμίσουμε ότι τα υλικά της φωτογραφικής, την εποχή εκείνη ήσαν
πανάκριβα), να σας πούμε ότι βρήκαμε,
στα ράφια με τα αζήτητα, φωτογραφία διαστάσεων 0.80 Χ 0.60 του
1934 αδιάθετη, επειδή από λάθος του βγήκε ελάχιστα φλουταρισμένη, (φλου).
Όλα τα επαγγέλματα του τα αγάπαγε και σε όλα επιδιδόταν με διάθεση, με πάθος. Για το επάγγελμα του
όμως που έδειχνε πραγματική λατρεία ήταν η «φωτογραφική». «Η
φωτογραφία είναι έργο ¨επιστήμης¨. Ο φωτογράφος είναι επιστήμονας» έλεγε.
Και προσπαθούσε για το καλλίτερο αποτέλεσμα.
Δείτε τι μας… έστειλε: (Φωτογραφίες…)
